De Tijd - 'Beursreactie op coronacrisis heeft weinig met beleggen te maken'

‘De forse beursverliezen door de coronacrisis zeggen meer over de tijdelijke massahysterie van de maatschappij dan over beleggen. Wie belegt in goede bedrijven moet zich geen zorgen maken, ook niet in crisistijden als deze.' Dat zegt de Britse fondsbeheerder Terry Smith, die door zijn beursprestaties de Europese Warren Buffett wordt genoemd.

Eind februari, nog voor de grote coronastorm, ontmoeten we de 66-jarige Terry Smith in zijn kantoor in Londen, dat vanop de 16de verdieping een prachtig uitzicht biedt op de Londense skyline. Zelfs poserend voor de fotograaf behoudt Smith zijn focus op de bedrijven waarin hij investeert. ‘Is dat daar niet de hoofdzetel van Diageo?’, vraagt hij luidop, terwijl hij door het raam tuurt. De sterkedrank van Diageo is maar een van de vele consumptiegoederen die de vitrinekasten in het kantoor vullen. ‘Beleggen is al abstract genoeg, we willen tastbaar maken waarin we beleggen, ook voor onze eigen mensen. Vandaar de koekjes, het toiletgerief en de medicijnen die we hier tentoonspreiden.’ 

Smith komt slechts enkele malen per jaar naar Londen. Zijn fonds beheert hij vanuit Mauritius. Vandaag komt hij over voor de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering van het fonds. ‘We verwachten deze avond 1.200 beleggers. Dat is een record’, zegt hij. Met zijn aandelenfonds, dat Smith in 2010 oprichtte, slaagde hij er elk jaar in beter te doen dan de markt (MSCI World), wat hem de status van Europese Warren Buffett bezorgde. Ook tijdens de coronacrash hield het fonds relatief goed stand (sinds begin dit jaar -20,9% in euro versus -28,9% voor MSCI World). Zijn vlaggenschipfonds telt vandaag 18 miljard euro onder beheer. ‘Er komt onvermijdelijk een dag waarop we het minder zullen doen. Maar ook dan zal ik niet afwijken van mijn strategie’, zegt de man met 46 jaar beurservaring op de teller. 

Die vastberadenheid uit zich ook in een van zijn hobby’s, kickboksen. ‘Het is de brutaalste sport, maar tegelijk ook de meest nobele en elegante. Het respect tussen boksers is groot, en om een kamp te winnen moet je vastberaden zijn. In elk gevecht is het de man die bereid is te sterven die wellicht zal overleven’, zegt hij. 

De strijd tussen de fondsbeheerders hebt u de voorbije jaren met brio gewonnen. Waarom slaagt u erin te beleggen in winnende bedrijven, terwijl dat voor andere fonds­beheerders veel moeilijker lijkt? 

Terry Smith: ‘De meerderheid van de fondsenhuizen doet niet wat ze zeggen. Ze beleggen niet in goede bedrijven, maar in eender welke oude rotzooi. In de eerste plaats gaan ze op zoek naar iets wat goedkoop is. Maar dat is niet de eerste vraag die je moet stellen als belegger. De eerste vraag is: wil ik het bedrijf bezitten? Uiteraard zijn er ook fondsenhuizen die verder kijken, maar dan hangt het nog af van hoe ze bedrijven analyseren. Sommigen zeggen: we ontmoeten het management en stellen vragen. Wel, dat is geen goede manier om een bedrijf te leren kennen. Fondsbeheerders moeten geen psychologen zijn. Als een bedrijf goed is, dan zit dat in de cijfers. En dus moet je jaarverslagen analyseren, en dieper graven. Maar de meerderheid van de analisten en fondsbeheerders leest die verslagen niet eens. 

Hoe bent u daar zo zeker van? 

Smith: ‘Toen we ons fonds in 2010 lanceerden, maakten we een analyse van IBM. Toen we de jaarrekening doorploeterden en berekeningen maakten, merkten we een verschil van 1,9 miljard dollar (1,7 miljard euro) in de gerapporteerde cashflow. Toen we het bedrijf daarover aanspraken, gaf het ons gelijk. Wel, die cijfers waren nochtans al negen maanden eerder gepubliceerd. Geen enkele analist of fondsbeheerder had IBM daar ooit een vraag over gesteld. Het jaarverslag doorbladeren in je bad is helemaal iets anders dan alle cijfers uitpluizen.’  

Het jaarverslag doorworstelen is natuurlijk één zaak. Maar is beleggen ook niet anticiperen op de toekomst? 

Smith: ‘Dat is ook de reden waarom we in voorspelbare bedrijven beleggen. In biotech bijvoorbeeld zullen we nooit beleggen. Er zijn vier stappen in de commercialisering van een medicijn en er is een kans van 1 op 10.000 dat een medicijn uit de eerste fase uiteindelijk goedgekeurd wordt. En dan verwachten we dat beleggers die geen wetenschapper zijn dat kunnen voorspellen? Het bedrijf zelf kan het nog niet. Terwijl ik wel kan voorspellen hoeveel papieren zakdoekjes (wijst naar een doos die in de kast staat, red.) volgend jaar zullen worden verkocht. De trends daarin veranderen niet dramatisch.’ 

Kan disruptie er niet toe leiden dat het inkomstenmodel in een sector volledig op zijn kop wordt gezet? 

'De beursreactie op de coronacrisis zegt meer over de tijdelijke massahysterie van de maatschappij dan over beleggen.'

Smith: ‘Ik vind disruptie overroepen. Het is helemaal niet zo dramatisch als sommigen doen uitschijnen. Als je naar de geschiedenis kijkt, stel je vast dat alles al verschillende keren disruptie heeft gekend. Sommigen zeggen dat het nu sneller gaat, maar daar ga ik niet mee akkoord. Kijk naar de textielindustrie. Het spinnewiel creëerde een enorme disruptie. Er waren mannen, de zogenaamde luddieten, die met hamers machines kapotsloegen uit protest tegen de veranderingen. Ook de transport­sector heeft al een enorme disruptie gekend. We gingen van kanaal naar spoorweg naar snelwegen. En ook in de communicatie ging het snel: telegraaf, telefoon, radio, televisie. Disruptie is dus al meer dan 200 jaar bezig.’

Belegt u ook in de FAANG-aandelen (Facebook, Amazon, Apple, Netflix en Google/Alphabet)? 

Smith: ‘Van die vijf aandelen hebben we alleen Facebook. Het bedrijf haalt 30 procent return op kapitaal en groeit 30 procent per jaar. Dat zal onvermijdelijk dalen, maar het bedrijf heeft wel 2 miljard gebruikers. Voor consumptiebedrijven is Facebook heel belangrijk. De marketingafdelingen doen niets anders dan naar ­Facebook en Google kijken. In ­Google beleggen we niet. Voor de advertentiemarkt zit het wel in een soort duopolie met Facebook, maar het bedrijf haalt geen hoge returns op kapitaal. En we denken te weten hoe dat komt. Sinds de start heeft Google al meer dan 200 overnames gedaan. Allemaal rampen. Ze hebben die bedrijven gekocht om de concurrentie te vernietigen.’ 

Wat vindt u van Amazon en ­Netflix? 

'Ik vind disruptie overroepen. Het is helemaal niet zo dramatisch als sommigen doen uitschijnen.'

Smith: ‘Amazon genereert geen geld. Dat is problematisch. Gemiddeld is een order op Amazon een aankoop van 8,32 dollar. De gemiddelde kostprijs om dat order uit te voeren is 10,59 dollar. Sommigen zeggen dat Amazon een liefdadigheids­instelling is voor consumenten, die gefinancierd wordt door Wall Street. Wel, ik ga daarmee akkoord. Ook Apple hebben we niet. De prestatie van Apple in het verleden werd duidelijk bepaald door Steve Jobs. De persberichten van Apple gaan niet over de cashflow of de omzet, maar over één ding: de verkoop van de iPhone. Netflix hebben we ook niet. Ze zitten in de streamingoorlog. Maar daar zijn ze in concurrentie met Apple, Amazon, Disney... Ik heb geen idee wie die oorlog gaat winnen. Brian Pitman, die CEO was van Lloyds Bank, zei ooit: soms produceren sectoren geen winnaars, maar enkel verliezers.’ 

Staan er ook Belgische bedrijven op uw radar? 

Smith: ‘Momenteel niet. Ten eerste moeten we gezien de omvang van het fonds in grote bedrijven beleggen. Geen van de grote Belgische bedrijven voldoet aan onze kwaliteitscriteria. We zijn al veel langer dan vandaag negatief over AB InBev. De brouwer heeft nooit een duurzaam zakenmodel gehad. Hij heeft nooit successen gekend op basis van organische groei. De kostenbesparingen waren indrukwekkend, maar niemand kan zichzelf naar groei besparen. Zeker niet in een biermarkt die aangetast wordt door strengere regelgeving over alcohol.’

‘We beleggen ook niet in banken of verzekeringen, en dus zijn KBC en Ageas nooit een optie geweest. Voorts mijden we chemie, waardoor Solvay niet op onze lijst staat. Het beste Belgische bedrijf is volgens mij Colruyt. Het wordt zeer goed geleid, maar botst op de landsgrenzen. Het probleem is dat supermarkten niet reizen. Als supermarkten zich elders proberen te vestigen, is dat vaak een ramp. Kijk naar wat gebeurd is met Tesco, Marks & Spencer en Carrefour.’ 

Welke positie in uw fonds geniet nu uw grootste overtuiging? 

'De Euro­pese Unie is een ondemocratische instelling.'

Smith: ‘Op lange termijn is dat zeker L’Oréal. Dat is een fantastisch bedrijf. Het is de grootste cosmeticaspeler ter wereld, in handen van een familiale aandeelhouder, en dus goed geleid. Dat bedrijf haalt gigantische marges. Het koopt iets voor 2 en verkoopt het voor 10. L’Oréal heeft dus een enorme prijsmacht. En weet je waarom? Het verkoopt niet het product, maar het verkoopt hoop. En hoop wordt nooit goedkoop. L’Oréal komt ook in veel lijsten naar voren als een heel duurzaam bedrijf. Het heeft ook goed ingespeeld op de digitalisering. Vroeger werden cosmetica verkocht in warenhuizen, en werd er geadverteerd in tijdschriften. Nu verlopen de advertenties via sociale media.’ 

U zegt dat u enkel aandelen verkoopt als u denkt dat u fout was. Als we naar de prestatie van uw fonds kijken, bent u wellicht niet vaak fout geweest? 

Smith: ‘O jawel, ik ben zeker vaak fout. Het meest ben ik nog fout als ik een bedrijf verkoop dat het nadien uitstekend doet. Domino’s Pizza is er zo één. Belangrijker dan het verkopen is de discipline vast te houden aan kwaliteit. Kijk, we zullen niet falen als we niet de 28 beste bedrijven ter wereld hebben. We zullen ook niet falen als we eens een bedrijf kopen dat het niet zo goed doet als we dachten. Maar we zullen wel falen als we, gemiddeld gesproken, beleggen in bedrijven die niet van goede kwaliteit zijn. Het enige wat telt, is de return op kapitaal die bedrijven realiseren en de winsten die ze boeken.’

U belegt meer dan 18 miljard pond. Steeds meer ogen zijn op u gericht. Vreest u niet het moment dat het eens wat minder gaat? 

'Ooit moet ik met pensioen, maar het zal wellicht niet mijn eigen keuze zijn.'

Smith: ‘Dat moment zal zeker komen, maar we zijn langetermijnbeleggers met een lange beleggingshorizon. Als mensen daar niet mee kunnen omgaan, dan zeggen we heel duidelijk: beleg niet bij ons. Het is zoals bij het wielrennen. Geen enkele renner wint elke rit van de Ronde van Frankrijk. Wij zullen ook niet elke etappe winnen, maar we willen wel de Ronde winnen.’

Creëert die ambitie geen druk? 

Smith: ‘Kijk, we vertellen mensen duidelijk wat we doen. We publiceren een handboek met onze beleggingsprincipes dat alle eigenaars van onze fondsen in handen krijgen. Voorts schrijven we elk jaar een brief aan de aandeelhouders en organiseren we een meeting voor hen, zoals vanavond. Maar ik besef heel goed, we mogen zoveel schrijven als we willen, sommigen zullen het niet gezien of gehoord hebben. En zelfs als ze geluisterd hebben, zullen er zijn die emotioneel reageren en hun geld weghalen. Ik kan daar weinig aan doen. Ik kan alleen blijven uitleggen wat we doen en aan onze strategie vasthouden.’ 

Gelden emoties niet voor een fondsbeheerder? Bestaat de kans niet dat u gebukt onder toenemende druk emotionele beleggings­beslissingen neemt? 

Smith: ‘Ik werk 46 jaar in de sector. Ik heb al heel wat meegemaakt. Toen ik begon in 1973 was er een staking in de mijnsector. We hadden maar drie dagen op vijf elektriciteit, er was een inflatie van 24 procent en sommige banken gingen failliet. Enkele jaren later gingen de rentevoeten onder Volcker en Reagan naar 15 procent. In 1987 was er Zwarte Maandag, waarop de Dow Jones-index 22,6 procent lager dook. In 1992 explodeerde de olieprijs door de inval in Koeweit naar 140 dollar per vat. En in 1997 beleefden we het kapseizen van het hefboomfonds LTCM en later het faillissement van Rusland. In 2000 volgde de internetcrisis en enkele jaren later de financiële crisis. Om maar te zeggen: ik heb al veel zien gebeuren en er moet al heel veel gebeuren opdat ik me zorgen maak.’

Wat denkt u dan van de coronacrisis? 

'Er komt zeker een moment waarop we minder goed presteren. Niemand kan elk jaar de beste zijn.'

Smith: ‘Er is natuurlijk een effect op de bedrijven en de economie, maar we mogen niet overdrijven. In 2008-2009 kende de wereld minstens drie kwartalen waarin de economie kromp. Nu hebben we er nog geen gehad. De inkomsten van de bedrijven in onze portefeuille bleven in 2008-2009 groeien, terwijl de aandelenkoersen zakten. Onze strategie draait niet rond het feit of de aandelenkoersen zullen dalen, wel hoe het bedrijf zal presteren tijdens een economische crisis. De beursreactie op de coronacrisis vertelt volgens mij meer over de tijdelijke massahysterie van de maatschappij dan over beleggen. Beleggen in goede bedrijven is de sleutel. Als je dat doet, en je kan je ogen weghouden van de Bloomberg-schermen, dan ben je goed bezig.’

Beleggers kunnen makkelijk via uw website inschrijven op het fonds. Dat zie je niet veel, vanwaar die aanpak? 

Smith: ‘We leven in de 21ste eeuw. Mensen boeken tickets online, kopen kledij online, waarom zouden ze geen fonds online kopen? We doen dat al vanaf dag 1. We zien het zeker niet als een probleem, eerder als een goede manier van communiceren want het is directe communicatie met de belegger. Tussenspelers creëren ruis en extra kosten. Ze leiden niet altijd tot betere informatie.’

Velen in de financiële sector zijn ­negatief over de brexit. U bent eerder positief. Waarom? 

Smith: ‘Ik vind de Europese Unie een ondemocratische instelling. Het is een mercantilistisch handelsblok, niet gebaseerd op vrije handel. En ik denk dat het het minst concurren­tiële handelsblok is in de wereld. Het werkt voor enkele lidstaten wel, zoals voor de Duitsers, die export­gedreven zijn. Ik zie de brexit als een goede zaak voor de Britten. En zelfs als ik fout ben, wat is dan nog het probleem als het de wil is van het volk? Ik zat een tijd geleden in een televisiedebat en daar zat ook een Noorse dame. Ze ergerde zich erover dat het debat over de brexit altijd voor 100 procent focust op de economie. Op een bepaald moment zei ze: ‘Wat is het probleem als personen of naties beslissingen nemen die hen controle geven, zelfs als het economisch nadelig is? In welk wetboek staat dat scheidingen die collectief beslist worden, niet mogen omdat ze economisch schadelijk kunnen zijn?’ Ik vond dat een heel pertinente vraag. We moeten het economische belang van de brexit niet overdrijven. Het Verenigd Koninkrijk staat in voor slechts 3 procent van de wereldeconomie. Europa tekent voor 16 procent. Neem het voorbeeld van Unilever, een Brits bedrijf. Het VK neemt minder dan 5 procent van de omzet voor zijn rekening. Voor Unilever is bijvoorbeeld India veel belangrijker.’

Wat hebt u geleerd van uw ouders? 

Smith: ‘Mijn moeder zou zich vernederd gevoeld hebben als ze iemand schade had berokkend. Ze heeft nooit iemand pijn gedaan. En dat heeft nog steeds een diep effect op mij. In alles wat ik doe, denk ik na over wat zij ervan zou hebben gedacht.’

Hebt u ook de overtuigingskracht van haar? 

Smith: ‘Neen, die heb ik wellicht van mijn vader. Ik ben opgegroeid in een arm milieu. Mijn vader was intelligent, maar hij heeft niet gestudeerd. Van hem heb ik geleerd dat je niet altijd mag twijfelen aan jezelf. Als je gelijk hebt, weet dan dat je gelijk hebt.’

Zijn dat ook de lessen die u aan uw kinderen geeft? 

Smith: ‘Mijn kinderen zitten in een bevoordeelde positie. Ik ben bereid hen genoeg hulp te geven om iets te doen, maar ik ben niet bereid hen genoeg hulp te geven om niets te doen. Want het zou hen vernietigen. Een van mijn dochters is dieren­chirurg, ze is ook Europees kampioen gewichtheffen in de lichte categorie. Ze weegt 50 kilogram, maar ze kan 68 kilogram opheffen. Ik heb mijn kinderen vrijgelaten in de keuzes die ze maakten. Maar ik heb hen wel gezegd: als je in de fondsenindustrie wil werken, dan zal het niet bij mij zijn.’ 

Vragen ze u nooit wanneer u met pensioen gaat? 

Smith: ‘Neen, ze kennen me te goed, ze weten dat dat niet snel zal gebeuren. Ooit zal ik het moeten doen, maar het zal waarschijnlijk niet mijn eigen keuze zijn, en zeker nu niet. Dat zou belachelijk zijn.’

Terry Smith over...

AB InBev:  ‘We zijn al lang negatief over dit bedrijf. Niemand kan zich naar groei ­besparen.’ 

Colruyt: ‘Het beste Belgische bedrijf. Het heeft één probleem: supermarkten reizen niet.’

L’Oréal: ‘L’Oréal is een fantastisch bedrijf: het verkoopt niet het product, het verkoopt hoop. En hoop wordt nooit goedkoop.’

Zijn kinderen: ‘Ik ben bereid hen genoeg hulp te geven om iets te doen, maar ik ben niet bereid hen genoeg hulp te geven om niets te doen.’

BIO Terry Smith

• Geboren op 15 mei 1953.

• Studeerde geschiedenis aan University College in Cardiff en haalde een MBA aan The Management College.

• Werkte achtereenvolgens voor Barclays (1974-1983), Greenwell & Co (1984-1990), UBS (1990-1992) en Collins Stewart (1992-2000). Bij die laatste onder meer als CEO en voorzitter van de raad van bestuur.

• Richtte in 2010 FundSmith op, waarmee hij drie fondsen beheert. 

 

English translation: 

De Tijd - "The stock market reaction to the coronavirus has little to do with the investment"

"Anyone who invests in good companies has nothing to worry about, even during a crisis like this." That's what British fund manager Terry Smith says, whose stock market performance has earned him the nickname of European Warren Buffett.

At the end of February, before the coronavirus storm, we met Terry Smith (66) in his London office which, on the 16th floor, offers a magnificent view of London. While posing for the photographer, Terry Smith continues to talk about the companies in which he invests. "Doesn't this look like Diageo's head office?" he asks out loud? Diageo   DGE 1.41% alcoholic beverages are just one of the consumer products that line the windows of his office. " Investing is so abstract that I wanted to bring a tangible touch to the companies in which we invest, including for our employees. This explains our small exhibition of cookies, toiletries and medicine, "says the manager.

"The stock market reaction to the coronavirus tells me more about collective hysteria than about investments."

Terry Smith only visits London a few times a year. His fund, he manages it from Mauritius. Today he is in the UK for the fund's general meeting of shareholders. "We are expecting 1,200 investors tonight. A record," he said. With his equity fund, which he created in 2010, he succeeded each year in doing better than the market (MSCI World) , which earned him the status of European Warren Buffett. During the crash linked to the coronavirus, the fund held up relatively well (since the start of the year: -20.9% in euros versus -28.9% for MSCI World)

Its flagship fund today manages £ 18 billion. "A day will undoubtedly come when the assets under management will decrease. But even then, I will not change my strategy ", explains the expert, who has 46 years of stock market experience on the clock.

This determination is also seen in one of his hobbies, kick-boxing. "This is one of the most brutal sports. At the same time, it is one of the most noble and elegant. The respect between the boxers is immense. But to win a match, you have to be determined . At each confrontation, the one who wins is often the one who is ready to die, "he said.

In recent years, you have successfully won matches between fund managers. How do you manage to identify the winning companies, when it seems more difficult for your colleagues?

I find that the majority of fund management companies do not do what they say. They don't invest in quality companies, but in what I would call junk. They are looking above all for inexpensive businesses. But this is not the priority for an investor. The first question to ask is, "Do I want to be a shareholder in this company?". Of course, there are managers who see further, but it also depends on how they analyze companies. Some say: we meet the management and we ask questions. I don't think it's a good way to get to know a company. Fund managers should not be psychologists. If a company is performing well, this is reflected in its figures. Annual reports must therefore be analyzed in depth. But the majority of analysts and fund managers don't even bother to read them.

How can you be sure?

When we launched our fund in 2010, we analyzed IBM. By studying the annual report and making our calculations, we noticed a difference of $ 1.9 billion in the cash flows included in the report. When we asked the question to the company, it proved us right. Well, those figures had been released nine months earlier. No analyst or fund manager had asked IBM any questions about it. It is very different to read an annual report in your bath and to sift through all the numbers .

Peeling an annual report is one thing, but to invest, is it not also necessary to anticipate?

This is the reason why we invest in predictable companies . For example, we never invest in the biotech sector. Marketing a drug is done in four stages and there is a 1 in 10,000 chance that a phase 1 drug will ultimately be approved. And we would like investors, who are not scientists, to be able to predict it? The company cannot do it itself. By cons, I know more or less how many tissues (he points a box in one of the windows) will be sold next year. The trends do not vary radically in this sector.

Can disruption not upset the profitability models of certain sectors?

I find it exaggerated to speak of disruption. It is not as dramatic as some suggest. We have experienced many disruptions in the past. Some say things are going faster today, but I am not convinced. Take the textile industry. The spinning machines caused a huge disruption. Workers, known as Luddit, broke machines with a hammer to protest the changes. The transportation sector has also experienced a huge disruption. We went from the canals to the railways and then to the highways. And communication has evolved rapidly: telegraph, telephone, radio, television. Disruption has been at work for over two centuries.

Do you also invest in FAANG stocks (Facebook, Amazon, Apple, Netflix and Google / Alphabet)?

We only invested in Facebook. The company shows 30% return on capital and grows by 30% per year. This pace will eventually slow, but Facebook now has 2 billion users and has become very important for consumer goods companies. Marketing departments only look at Facebook and Google. However, we do not invest in Google. The company may form a kind of duopoly with Facebook for advertising, its returns on capital are not exceptional. And we think we understand why. Since its creation, the company has already made 200 acquisitions, all of which ended in disaster. Google bought these companies to kill the competition.

What do you think of Amazon and Netflix?

Amazon does not generate cash, which is problematic. Orders average $ 8.32, while the average cost to fulfill these orders is $ 10.59. Some say that Amazon is a consumer charity funded by Wall Street. I agree. We also don't own Apple stock, which clearly owes its past performance to Steve Jobs' work. Today, Apple press releases do not talk about cash flow or turnover, but only one thing: the sale of iPhones. We also did not invest in Netflix. They are in the middle of the streaming war, competing with Apple, Amazon, Disney, etc. I have no idea who will win the war. Brian Pitman, the former CEO of Lloyds Banks, once said: some sectors produce no winners, only losers.

Do you have Belgian companies on your radar?

No, we do not currently hold any Belgian shares. First, given the size of our fund, we are forced to invest in large companies. In addition, no Belgian company meets our quality criteria. We have long been negative on AB InBev. This company has never had a sustainable operating model. It has never managed to display organic growth worthy of the name. The cost savings are impressive, yes, but no one can grow in the long run just by cutting costs. In particular in a market which is threatened by the tightening of the rules on alcohol consumption.

We do not invest more in the banking or insurance sector and therefore have never considered buying KBC or Ageas. We also avoid chemistry. Solvay is not on our list either. In my opinion, the best Belgian company is Colruyt . It is very well managed, but runs up against the country's borders. The problem is that supermarkets are not exported. When they try to settle abroad, it is often a disaster. Look what happened to Tesco, Marks & Spencer and Carrefour.

Which company in your fund convinces you the most?

In the long term, without a doubt L'Oréal. It is a fantastic company. It is the world's largest player in the cosmetics sector, owned by a family shareholder and therefore well managed. And it has huge profit margins. She sells her products five times more expensive than their value. L'Oréal has enormous market power. Because it does not sell a product, but a dream. And the dream is never cheap. L'Oréal appears on many lists as being a very sustainable company. She also cleverly bet on digitalization. Previously, cosmetics were sold in department stores and advertisements appeared in magazines. Today, marketing is done via social networks.

You only sell stocks when you think you were wrong. In view of your results, we can conclude that you were not often wrong ...

Oh yes, I am often wrong. My most common mistake is to resell stocks which then show very good results. I can quote Domino's Pizza. What matters more than resale is the discipline to stick to quality. Of course, we cannot fail by having the 28 best companies in the world in our portfolio. Ditto if we buy a company whose results are not as good as expected. But we will fail if we regularly invest in poor quality companies. The only important thing is the return on capital and the profits made by the companies.

You manage over 18 billion pounds. Do you not fear the moment when things will go a little worse?

I am confident that this moment will come, but we are investing for the long term, with a long investment horizon. If people do not share our vision, then we clearly advise them not to invest with us. It's the same with bicycle racing. No rider wins all stages of the Tour de France. We will not win all stages either, but we will win the Tour.

Doesn't this ambition create some pressure?

We clearly explain what we do . We publish a manual with our investment philosophy, which we distribute to all unit holders of our fund. Each year we also send a letter to our shareholders and organize a meeting, like the one this evening. But I understand very well that, no matter how hard we try, there will always be some who have not seen or heard it. And even if they have listened, some will react emotionally and sell their shares. There is not much I can do except continue to explain what we are doing and stick to our strategy.

Doesn't the risk exist that you make decisions under emotional pressure?

I have been working in the sector for 46 years. I have already experienced a lot. When I started in 1973, the mining sector was on strike. We only had electricity three out of five days, inflation was 24% a year, and several banks filed for bankruptcy. A few years later, under the presidency of Volker and Reagan, the rates rose to 15%. In 1987, we had a black Monday with a 22.6% fall in the Dow Jones. In 1992, following the invasion of Kuwait, the price of oil climbed to $ 140 a barrel. And in 1997 we saw the sinking of LTCM and later the bankruptcy of Russia. In 2000, there was the internet crisis, followed by the financial crisis a few years later. All this to say that I have already seen many things happen and thatit will take a lot for me to start worrying .

What do you think of the coronavirus crisis?

Of course, it has an impact on businesses and the economy, but we must not exaggerate. In 2008-2009, the world experienced at least three quarters of economic downturn. Today, we are not yet in a quarter of decline. In 2008-2009, the revenues of the companies in our portfolio continued to increase while stock prices fell. Our strategy is not based on the possible fall in the share price, but on the way a company behaves in times of economic crisis.The stock market reaction to the coronavirus tells me more about collective hysteria than about investments. The key is to invest in the right companies. If you do and you are able to live without having your eyes glued permanently to Bloomberg screens, you will do very well.

Investors can easily buy units of your fund through your website. Why this approach?

We live in the 21st century. People reserve tickets and buy clothes online. Why wouldn't they buy funds online? We put this system in place from the start. We do not see it as a problem, but rather as an effective way of communicating, because we are in direct contact with investors. Intermediaries create noise from frying and must be remunerated . And they don't always improve communication.

Many players in the financial sector are negative about Brexit. You are quite positive. Why?

I find the European Union to be an undemocratic institution. It is a mercantile trading power, which is not based on free trade. I think it is the least competitive block in the world. This works for some member states, such as Germany, which have a strong export orientation. I think Brexit is a good thing for the British. And even if I am wrong, where is the problem, since it is the will of the population? I recently participated in a televised debate with a Norwegian woman. She was annoyed that the Brexit discussions were still focused on the economy. At one point, she asked, "What is the problem if citizens or nations make decisions that give them control, even if it is bad for their economy? What law prohibits divorces agreed upon because could they be economically damaging? " I found this question very relevant. Nor should we exaggerate the economic importance of Brexit. The United Kingdom only represents 3% of the world economy, compared to 16% for Europe.

What did you learn from your parents?

My mother would have felt humiliated if she had hurt someone. She never hurt anyone. It still has a big impact on me. In everything I do, I wonder what she would have thought.

Do you hold your power of persuasion from your mother?

No, probably from my father. I grew up in a poor environment. My father was smart, but he hadn't studied. He taught me that you shouldn't always doubt yourself. When you are right, you are right.

Have you passed these lessons on to your children?

My children are privileged. I am ready to help them to do something, but not to do nothing. Because it would destroy them. One of my daughters is a veterinary surgeon, she is also a European weightlifting champion in the light weight category. She weighs only 50 kilos, but is able to lift 68 kilos. I gave my children the freedom to make their own choices. But I told them that if they wanted to work in the fund industry, it wouldn't be with me.

Do your children sometimes ask you when you will retire?

No, they know me too well: they know it's not for tomorrow. Of course I will have to stop one day, but it will probably not be of my own free will and certainly not today. It would be ridiculous.

 

Terry Smith about...

AB InBev: "We have long been negative about this company. No one can save on growth. ” 

Colruyt: "The best Belgian company. There is one problem: supermarkets don't travel.”

L'Oréal: “L'Oréal is a fantastic company: it doesn't sell the product, it sells hope. And hope never gets cheap."

His children: "I am willing to give them enough help to do something, but I am not willing to give them enough help to do nothing."

 

Biography

Terry Smith

Born May 15, 1953.

Studied history at University College in Cardiff and holds an MBA from The Management College.

Successively worked for Barclays (1974-1983), Greenwell & Co (1984-1990), UBS (1990-1992) and Collins Stewart (1992-2000), with the latter notably as CEO and Chairman of the Board of Directors .

Founded Fundsmith in 2010, where he manages three funds.

 

​

This article is reproduced with the authorization of the publisher, all rights reserved.  Every reproduction is subject to the authorization of the collecting society License2Publish: info@license2publish.be